لعنت به "دست خدا" وقتی دروازه انگلیس را نشان کند ...
لعنت به آن فرانسوی کبیر که لذت بردن از فوتبال را یادم داد....
لعنت به 9 سالگی ام. لعنت به جام جهانی 1990 و پخش تلویزیونی اش، لعنت به وقت های اضافی و پنالتی های آخر شب... لعنت به دیگو مارادونا که دوستش نداشتم و ندارم و جادوی غریبش حرصم می داد... لعنت به کامرون که درخشید و لعنت بر انگلستان که آن درخشش را در استادیوم ناپل خاک کرد....
لعنت به والتر زنگا، لعنت به آندریاس برمه که چه پنالتی خوبی زد و لعنت به پیتر شیلتون که از بیست و چند ساله های این روزها بهتر می پرید...
لعنت به فان باستن، گولیت و ریکارد ... لعنت به زیدان که خشمش آتشم زد و ایتالیا قهرمان شد... لعنت به هر 5 ستاره روی پیراهن برزیل .... لعنت به پیتر اشمایکل ...
لعنت به جام جهانی 1998، لعنت به آن پسر بچه انگلیسی که دیگو سیمئونه را سرنگون کرد و بازی را به پنالتی دادیم و 4 سال بعد، کیفمان را کوک کرد..
لعنت به کریستین رونالدو و آن پنالتی چندش آورش... لعنت به اریکسون ... لعنت به اریکسون ... لعنت به اریکسون که انگلیس 2006 را حرام کرد...
وای وای وای .... لعنت زمین و زمان به نیوکمپ، به 26 می 1999به وقتهای اضافه اش ...
لعنت به فان در سار 2008 که پنالتی آنلکا را گرفت و چلسی را با تمام ستاره های جنجالی اش خفه کرد...
لعنت به بارسلونایی که منچستر یونایتد را برده باشد و لعنت به بارسلونا وقتی اینترمیلان مورینیو زاده خرابش کند....
لعنت به من که سال 1966 نبوده ام ... لعنت به من که بازی کردن بابی مور را ندیدم... لعنت به من که خیلی دلم می خواست هواداری جرج بست را کرده بودم... لعنت به من که گری لینه کر را خیلی خوب یادم نیست ...
لعنت به تمام چیزهای خوب دنیا و قیمت های گزافشان ... لعنت به تمام چهارشنبه های دنیا وقتی اینچنین چشم به راهم و کمتر کسی می فهمد چرا...
لعنت به من که اینگونه دچارم. لعنت به تمام اشکهایی که ریخته ام و لعنت به تمام عربده های از سر حسرت، فریاد های از سر شوق.... لعنت به اریک دانیل پیر کانتونا، لعنت به منچستریونایتد و لعنت به تیم ملی انگلیس... 3 روز ... 3 تا 24 ساعت ... کم کم دارم قاطی می کنم...
